Przedstawiamy sprawozdanie z życia naszej parafii wygłoszone przez Proboszcza ks. Pawła Bryka na Mszy świętej pod przewodnictwem Biskupa Diecezjalnego Tadeusza Lityńskiego podczas wizytacji kanonicznej.

SPRAWOZDANIE PROBOSZCZA

WIZYTACJA KANONICZNA

15.12.2024

1. Sprawozdanie w kościele parafialnym

Parafia Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie jest wspólnotą bardzo młodą, w tym roku obchodzi srebrny jubileusz swojego istnienia. Została utworzona 25 sierpnia 1999 r. Nieformalnie można dodać jej jeszcze jeden rok, bo od poświęcenia kościoła w listopadzie 1998 r. miejsce to było już miejscem kultu i służby Bożej dla mieszkańców Osiedla Łużyckiego i okolicznych ulic. W ciągu tych 25 lub też 26 lat ważnymi wydarzeniami były: konsekracja kościoła i ustanowienie przy nim sanktuarium Miłosierdzia Bożego w roku 2008 oraz wybudowanie figury Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, w tamtym momencie najwyższej na świecie oraz jej uroczyste poświęcenie w roku 2010. W tym okresie parafią kierowało czterech proboszczów: ks. prałat Sylwester Zawadzki, ks. kan. Zygmunt Zimnawoda, ks. kan. Jan Romaniuk i ks. kan. Mariusz Kołodziej. Obecnie, od półtora roku, parafia ma już piątego proboszcza w swojej stosunkowo krótkiej historii. Od ostatniej wizytacji, którą przeprowadził bp Stefan Regmunt w roku 2014, minęło równo 10 lat i w tym czasie w parafii zmiana proboszcza następowała już dwukrotnie. Wobec tak częstych zmian i mając na uwadze bardzo jeszcze krótki czas mojej posługi w tej wspólnocie pragnę podkreślić, że aktualny stan duchowy, organizacyjny i materialny parafii, który zresztą należy określić jako dobry lub nawet bardzo dobry, jest zasługą moich poprzedników. Mają w tym również znaczący udział księża wikariusze i rezydenci, którym należy dzisiaj podziękować publicznie za ich pełną oddania, ofiarną i zaangażowaną postawę. Tu również trzeba zauważyć, ze większość zespołu duszpasterskiego pracuje w tutejszej parafii dłużej niż ja. To ich codzienna posługa ma największy wpływ na funkcjonowanie duszpasterstwa. Parafia Miłosierdzia Bożego cieszy się także liczną gromadą osób świeckich, bardzo aktywnych i zaangażowanych w apostolstwo w ramach różnych grup duszpasterskich, ale także dbających o sprawy materialne i bieżące utrzymanie kościoła oraz jego otoczenia. To pełna oddania posługa licznych kobiet i mężczyzn, bardzo przywiązanych do swojego kościoła i do swojej parafii, przekłada się na piękno świątyni oraz jej otoczenia, a także na okazałość Służby Bożej i mnogość różnych propozycji modlitewnych i formacyjnych. W parafii działa służba liturgiczna ołtarza, otwarta zarówno na młodych, jak i na dorosłych, a nawet seniorów. Działa również Eucharystyczny Ruch Młodych, który w ramach swojej formacji prowadzi także scholę liturgiczną, oprawiającą Msze św. i nabożeństwa dla dzieci. Od początku parafii niemal istnieje też zespół muzyczny „Vox Cordis”, który swoją profesjonalną i duchowo pogłębioną działalnością muzyczną uszlachetnia niedzielne Msze św. dla młodzieży, a także najważniejsze święta i uroczystości w parafii. To właśnie osoby z kręgu „Vox Cordis” zainicjowały Marsz i Bal Wszystkich Świętych, jeden z najstarszych w naszym regionie i obchodzony z dużą okazałością. Istnieje wspólnota Ruchu Światło-Życie, niezbyt liczna, ale gorliwa i chętna do działania. Nasi parafianie uczestniczą też w dwóch kręgach Domowego Kościoła, z których jeden spotyka się przy naszej parafii, a drugi przy parafii św. Michała. Są liczne róże „Żywego Różańca”, a z grup modlitewnych warto wymienić także mniejsze wspólnoty, które uzupełniają ten duchowy obraz parafii: wspólnota Maryi Strażniczki Wiary, czciciele Matki Bożej Fatimskiej i Maryi Królowej Pokoju, następnie także czciciele św. Ojca Pio, grupa biblijna. Nie są one liczne, ale wyraziste i mają dużą siłę oddziaływania. Warto w tym miejscu wspomnieć także o działalności „Przyjaciół Paradyża” i ich szeroko zakrojonej modlitewnej służbie na rzecz osób już powołanych oraz nowych powołań. W tym miejscu warto wspomnieć, że parafia wydała dość liczne powołania kapłańskie, a także kilka zakonnych. Nie sposób nie wspomnieć o Parafialnym Zespole CARITAS, który w odnowionym składzie poszukuje coraz to nowych dróg wspierania potrzebujących. Wprawdzie dookoła raczej nie widać krzyczącej biedy, ale istnieje tak wiele rodzajów ubóstwa, że zawsze znajdzie się coś do zrobienia. W tym poszukiwaniu różnych pomysłów na służbę bliźnim zespół łączy siły z Caritasami sąsiednich parafii. Warto wspomnieć o tym, że hojność parafian jest bardzo duża, jeśli dotykamy tematu ubóstwa i krzywdy: Siostry Jezusa Miłosiernego kwestując na budowę domu dziecka w Republice Południowej Afryki w jedną niedzielę zebrały prawie 21 000 zł., siostry Matki Bożej Miłosierdzia na remont domu samotnej matki w Kiekrzu także w jedną niedzielę zebrały około 16 000 zł., a na rzecz powodzian w roku bieżącym przez dwie niedziele pod rząd zebrane były składki – jedna za pośrednictwem CARITAS i tydzień później przez lokalne stowarzyszenie „Ars Familia” – obie w kwocie przekraczającej 20 000 zł. Na powodzian czeka też pełen magazyn mebli i sprzętów domowych, przygotowanych do transportu. Mimo że przez wiele lat nie istniała w sposób formalny parafialna rada duszpasterska, z wymienionych grup wiele osób w sposób nieformalny podejmowało się zadania bycia liderem w różnych inicjatywach zarówno modlitewnych, duszpasterskich, jak też integracyjnych, jak wspomniany już „Marsz i Bal Wszystkich Świętych”, festyny, odpusty. To z grona tych osób została wyłoniona w roku ubiegłym Parafialna Rada Duszpasterska, a w tym roku Parafialna Rada Ekonomiczna. Z inicjatywy samych świeckich zrzeszonych w grupach modlitewnych wynikają liczne wspólne modlitwy, adoracje, nasza parafia jest też jedną z bardzo nielicznych, gdzie nadal odprawiane są niedzielne Nieszpory, połączone z katechezą dla dorosłych. Dla dobra parafii niezbędne jest jeszcze głębsze zaangażowanie świeckich, zwłaszcza w przestrzeni liturgicznej, szczególnie do posługi akolity, nadzwyczajnego szafarza Komunii św., a nawet diakona stałego.

Parafia od początku świadoma jest szczególnej misji, jaka wynika z jej wezwania, a w orędziu o Bożym Miłosierdziu jest zawarta misja, aby błagać o miłosierdzie „dla nas i świata całego”. Stąd właśnie praktyka, że cały dzień kościół otwarty jest dla pragnących modlitwy i adoracji, a podjęte jest też wstępne rozeznawanie, jak przywrócić to, co było już w historii parafii, tylko w sposób lepiej zorganizowany: wieczystą adorację Jezusa Eucharystycznego w dzień i w nocy. Tej modlitwie za cały świat służy codzienna Koronka do Bożego Miłosierdzia i Msza św. o godz. 15.00, a w piątki uroczysta i rozbudowana Godzina Miłosierdzia. Temu służy też uroczyste obchodzenie Święta Miłosierdzia Bożego, poprzedzone rekolekcjami o miłosierdziu odprawianymi w tygodniu wielkanocnym, co jest nieznane w innych parafiach. Parafia jest otwarta na przyjmowanie pielgrzymów, czemu ma służyć Dom Pielgrzyma przy figurze Chrystusa Króla. Skoro istnieje już baza noclegowa, pojawiają się pierwsze grupy duszpasterskie, które chciałyby w blasku Miłosierdzia Bożego przeżywać swoje rekolekcje i konferencje.

Oczywiście życie parafialne nie jest wolne od problemów i zmartwień. Jeśli przyjąć oficjalnie podawaną liczbę mieszkańców – 8 300 - i uznać ich wszystkich za parafian, to frekwencja na Mszy św. ostatnio badana wyniosła zaledwie około 16%. Jeśli przyjąć tylu, ilu mamy zapisanych w kartotece parafialnej – 6 350 – to frekwencja wynosi około 22%, co nie jest wynikiem bardzo złym, ale też dalekim od zadowolenia. Wspomniałem o grupie ludzi bardzo oddanych i aktywnych, ale jest to grupa wąska – trzeba powiedzieć: elita. Większość niestety, nawet z grona osób regularnie praktykujących, nie szuka zaangażowania w życiu parafii. Dla przykładu, w wyborach otwartych do rady parafialnej, w których wziąć udział mógł każdy dorosły parafianin, wzięło udział tylko około 150 osób, z czego połowa z wiosek, przy kościołach filialnych. Organizowane pielgrzymki, festyny, koncerty mają swoich stałych uczestników, panuje na nich świetna atmosfera, ale udział parafian trudno nazwać masowym czy nawet licznym.

Życie religijne w liczbach wygląda następująco:

Chrztów w roku bieżącym udzielono 31, dla porównania rok temu 24, dwa lata temu 53, a w roku ostatniej wizytacji, czyli 10 lat temu, było ich aż 87. Czyli tendencja jest lekko wzrostowa wobec kilku poprzednich lat dramatycznego spadku, ale w stosunku do roku 2014 to tylko 1/3.

Ślubów w tym roku zawarto 4, w tym 1 z zagranicy, na podstawie licencji, więc faktycznie jakby tylko 3. Dla porównania rok temu 11, 2 lata temu 16, a w roku ostatniej wizytacji 25. Spadek jest więc stały i drastyczny. Warto wspomnieć, że również Urząd Stanu Cywilnego zauważa stały spadek zawieranych małżeństw, także tych tylko cywilnych.

Pogrzebów odbyło się w tym roku 64, w zeszłym 65, dwa lata temu aż 81 – była to jeszcze końcówka epidemii. Dla porównania w roku ostatniej wizytacji było ich 70. Można więc powiedzieć, że liczba jest zbliżona (pomijając czas pandemii). Niestety ilość pogrzebów w stosunku do ilości chrztów jest co najmniej dwukrotnie większa.

Niezbyt wielka, ale w sposób stały rosnąca jest liczba uczniów nie uczestniczących w lekcjach religii. O ile niemal 100% dzieci w klasie III przygotowuje się do pierwszej spowiedzi i Komunii św., to zgłaszających się na przygotowanie do Bierzmowania w klasie VII jest już co najmniej o połowę mniej. Organizowane są przygotowania do tego sakramentu dla dorosłych, ale zgłasza się na nie – dwa razy w roku, raz u nas i raz w dekanacie sąsiednim – tylko po około 10 do 20 osób.

Pozostaje jeszcze przedstawić wykonane prace materialne, co nie jest łatwe, bo w okresie 10 lat było ich bardzo wiele. Przy tym od razu zauważmy to, co zostało do zrobienia:

- dokończono budowę i wyposażenie Domu Pielgrzyma w jego części noclegowej i zaczęto przyjmować gości; trzeba teraz podjąć budowę skrzydła z funkcją gastronomiczną, kaplicą oraz salą konferencyjną, aby można było organizować rekolekcje, konferencje i inne wydarzenia; trzeba też wybudować parking i zagospodarować otoczenie, którego stan jest fatalny;

- przeprowadzono w roku 2016 remont powłoki zewnętrznej figury Chrystusa Króla; niestety zastosowana technologia nie sprawdziła się i potrzebny jest kolejny remont, o wartości przekraczającej pół miliona złotych, w nowej technologii, mamy nadzieję, że skutecznej;

- wykonano remont stalowych schodów pod figurą, stalowego mostu nad nie istniejącym jeszcze wodospadem, wymurowano kamienne schody i utwardzono kamieniem część ścieżek, aby zabezpieczyć wzgórze przed działaniem deszczu; prace te trzeba kontynuować;

- wymieniono na energooszczędne, inteligentnie sterowane oświetlenie i wybudowano instalację fotowoltaiczną, co pozwoliło na znaczącą oszczędność energii; trzeba wymienić na oszczędniejsze oświetlenie całego terenu pod figurą;

- wymieniono pokrycie dachu kościoła, przeprowadzono remont przedsionka i kaplicy pojednania, wykonano liczne drobniejsze naprawy i modernizacje budowlane, elektryczne, hydrauliczne; wymieniono ogrzewanie gazowe na oszczędniejsze i skuteczniejsze, zainstalowano klimatyzację prezbiterium; trzeba kontynuować prace remontowe w związku z licznymi usterkami budowlanymi, przeprowadzić kapitalny remont zakrystii, kontynuować prace budowlane w wieżach, wykonać nie istniejący wystrój plastyczny lewej nawy, witraże, w dalszej perspektywie wykonać malowanie kościoła; trzeba też pilnie wymienić zewnętrzną iluminację kościoła na bardziej oszczędną oraz przeprowadzić modernizację zużytego już nagłośnienia;

- wymieniono dach budynku plebanii, ocieplono ściany, przeprowadzono remont mieszkania proboszcza, dwóch mieszkań wikariackich oraz wszystkich salek duszpasterskich, kancelarii i gabinetu psychoterapeutycznego; w pomieszczeniu pod zakrystią urządzono salkę dla zespołu „Vox Cordis”; wykonano instalację fotowoltaiczną i modernizację sieci wodociągowej, w tym instalację uzdatniania wody; trzeba kontynuować remont wikariatu, dokończyć termo-modernizację budynku, wymienić kotłownię na oszczędniejszą, przeprowadzić remont wyeksploatowanej już kuchni oraz pralni;

- na terenie parafialnym planowana jest, w miejscu tymczasowych garaży i baraków, budowa obiektu o połączonej funkcji, w formie zadaszonej wiaty z kuchnia polową, który mógłby służyć jako całoroczne miejsce spotkań dla około 200 osób, a w czasie między takimi wydarzeniami służyłby do parkowania pod dachem pojazdów;

- planowana jest instalacja alarmu p-poż w kościele i w budynku plebanii oraz w Domu Pielgrzyma.

W dalekich planach, obecnie brzmiących jak marzenia, jest też budowa organów oraz fundacja dzwonów. To jednak dopiero po wykonaniu tych prac, które wiążą się z usuwaniem zagrożeń i poprawą warunków energetycznych w naszych obiektach, co ma istotny wpływ na bezpie-czeństwo finansowe parafii.

2. Rudgerzowice

Tutejsza wspólnota jest nieliczna, ale warto ją docenić za wielkie zaangażowanie w opiekę nad kościołem i w piękno Służby Bożej. Na szczególną uwagę zasługują piękne dekoracje, przygotowywane na święta i na okresy liturgiczne. Warto docenić też takie inicjatywy, jak mini-festyn integrujący parafian z okazji odpustu czy świąteczne kolędowanie. Mieszkańcy Rudgerzowic chętnie biorą też udział w nabożeństwach i innych wydarzeniach w kościele parafialnym, a Koło Gospodyń Wiejskich dzielnie pomaga w przygotowaniu festynów i imprez w parafii, na przykład swoim sławnym już bigosem.

Sprawy gospodarcze:

- zakończyła się renowacja ołtarza głównego, finansowana przez „Polski Ład”, a w roku 2025 z tego samego funduszu będzie renowacja drewnianego sufitu (dopiero wtedy ołtarz wróci do kościoła);

- konieczny jest poważny remont szachulcowej konstrukcji wieży i przedsionka, które po prostu zaczęły się rozpadać; być może także konstrukcji dachu;

- następnie planowana jest zaaranżowanie terenu wokół kościoła, min. budowa drogi procesyjnej.

3. Raków

Tutejsza wspólnota jest nieliczna, ale warto ją docenić za wielkie zaangażowanie w opiekę nad kościołem i w piękno Służby Bożej. Na szczególną uwagę zasługują piękne dekoracje, przygotowywane na święta i na okresy liturgiczne oraz zawsze przygotowana oprawa liturgii, gromadzenie się na nabożeństwa w maju, czerwcu, październiku. Po raz pierwszy odbył się mini-festyn integrujący parafian z okazji odpustu, bardzo udany i radosny. Mieszkańcy Rudgerzowic chętnie biorą też udział w nabożeństwach i innych wydarzeniach w kościele parafialnym.

Sprawy gospodarcze:

- w roku 2022 została przeprowadzona kompleksowa restauracja i konserwacja wnętrza kościoła (barokowe ołtarze i wyposażenie towarzyszące), odznaczona przez LWKZ tytułem „Konserwacji Roku”;

- potrzebny jest remont zabezpieczający więźby dachowej, instalacja systemu alarmowego p-poż;

- potrzebny jest remont muru okalającego kościół oraz schodów i chodników zewnętrznych.

SANKTUARIUM

MIŁOSIERDZIA BOŻEGO W ŚWIEBODZINIE

Copyright © 2024 Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie

Designed & made by Darioplus